آیا تا به حال در رابطه‌ای بوده‌اید که با وجود تلاش فراوان، احساس کنید فاصله‌ای عمیق بین شما و طرف مقابل وجود دارد؟ این احساس تنهایی در یک رابطه، بسیار آزاردهنده است و می‌تواند ریشه در عوامل مختلفی داشته باشد. در این مقاله، به بررسی 17 نکته کلیدی می‌پردازیم که می‌توانند دلیل این احساس دوری و عدم صمیمیت در روابط باشند: این عوامل صرفاً محدود به روابط عاطفی نیستند و می‌توانند در روابط خانوادگی، دوستانه و حتی کاری نیز خود را نشان دهند. درک این عوامل، اولین قدم برای بهبود روابط و ایجاد صمیمیت بیشتر است.

• ✔️

  عدم بیان احساسات واقعی:

  اگر از ترس قضاوت شدن یا آسیب دیدن، احساسات واقعی خود را پنهان می‌کنید، دیوار بلندی بین شما و طرف مقابل ایجاد خواهد شد.
• ✔️

  گوش ندادن فعال:

  به جای شنیدن حرف‌های طرف مقابل، فقط منتظر نوبت خود برای صحبت کردن هستید؟ گوش دادن فعال، کلید درک و همدلی است.

• ✔️

  انتقاد مداوم:

  آیا انتقاد و سرزنش، به بخش جدایی‌ناپذیر ارتباط شما تبدیل شده است؟ این رفتار، اعتماد و صمیمیت را از بین می‌برد.
• ✔️

  عدم همدلی:

  ناتوانی در درک و همدردی با احساسات طرف مقابل، باعث می‌شود احساس تنهایی و عدم درک شدن کند.

• ✔️

  نداشتن زمان کافی برای با هم بودن:

  مشغله‌های زیاد و عدم اختصاص زمان کافی برای با هم بودن، باعث می‌شود فرصت ایجاد صمیمیت و نزدیکی از بین برود.
• ✔️

  ترس از آسیب‌پذیری:

  اگر از نشان دادن ضعف‌ها و آسیب‌پذیری‌های خود می‌ترسید، نمی‌توانید به طور کامل با طرف مقابل ارتباط برقرار کنید.
• ✔️

  مشکلات حل نشده:

  انباشته شدن مشکلات حل نشده، باعث ایجاد نارضایتی و دوری در رابطه می‌شود.
• ✔️

  عدم قدردانی:

  نادیده گرفتن تلاش‌ها و خوبی‌های طرف مقابل، باعث می‌شود احساس بی‌ارزشی کند.

• ✔️

  مقایسه با دیگران:

  مقایسه مداوم رابطه خود با روابط دیگران، باعث ایجاد حسادت و نارضایتی می‌شود.
• ✔️

  عدم پذیرش تفاوت‌ها:

  تلاش برای تغییر دادن طرف مقابل و نپذیرفتن تفاوت‌ها، باعث ایجاد اصطکاک و دوری می‌شود.
• ✔️

  وابستگی بیش از حد:

  وابستگی بیش از حد به طرف مقابل و از دست دادن هویت فردی، باعث ایجاد فشار و خفگی در رابطه می‌شود.
• ✔️

  عدم وجود علایق مشترک:

  نداشتن علایق و فعالیت‌های مشترک، باعث می‌شود احساس کنید چیز زیادی برای به اشتراک گذاشتن با هم ندارید.
• ✔️

  عدم وجود اعتماد:

  اعتماد، پایه و اساس هر رابطه‌ای است. بدون اعتماد، صمیمیت و نزدیکی امکان‌پذیر نیست.
• ✔️

  درگیری‌های مکرر:

  درگیری‌های مکرر و حل نشده، باعث ایجاد تنش و دوری در رابطه می‌شود.
• ✔️

  انتظارات غیر واقعی:

  داشتن انتظارات غیر واقعی از طرف مقابل و رابطه، باعث ایجاد ناامیدی و نارضایتی می‌شود.
• ✔️

  عدم تعهد:

  عدم تعهد به رابطه و تلاش برای حفظ آن، باعث می‌شود احساس کنید در رابطه سرمایه‌گذاری نمی‌کنید.
• ✔️

  مسائل مربوط به گذشته:

  مسائل حل نشده از روابط گذشته، می‌توانند بر روابط فعلی تاثیر منفی بگذارند.

این عوامل به صورت جداگانه یا ترکیبی می‌توانند باعث شوند در یک رابطه احساس تنهایی و عدم نزدیکی کنیم. شناسایی این عوامل، گام مهمی در جهت بهبود رابطه و ایجاد صمیمیت بیشتر است.

چرا احساس می‌کنیم که در برخی روابط به یکدیگر نزدیک نمی‌شویم؟

1. عدم آسیب‌پذیری و به اشتراک نگذاشتن احساسات واقعی

یکی از موانع بزرگ در صمیمیت، ترس از آسیب‌پذیری است. وقتی از نشان دادن احساسات واقعی خود، ترس‌ها، و ضعف‌هایمان خودداری می‌کنیم، یک دیوار بین خود و طرف مقابل ایجاد می‌کنیم. اگر نتوانیم احساسات خود را به اشتراک بگذاریم، طرف مقابل نمی‌تواند ما را به طور کامل بشناسد و درک کند. این باعث می‌شود که رابطه سطحی باقی بماند و نتوانیم به عمق بیشتری برسیم. ترس از قضاوت، رد شدن یا سوء بهره‌گیری از اطلاعات شخصی، دلیل اصلی عدم آسیب‌پذیری است. به یاد داشته باشیم که صمیمیت واقعی بدون آسیب‌پذیری امکان‌پذیر نیست. تمرین کنید که به تدریج و با احتیاط، احساسات خود را با طرف مقابل در میان بگذارید. یک محیط امن و بدون قضاوت ایجاد کنید تا هر دو طرف بتوانند آزادانه صحبت کنند.

2. عدم گوش دادن فعال و همدلانه

گوش دادن فعال به معنای توجه کامل به صحبت‌های طرف مقابل، بدون قضاوت یا قطع کردن حرف اوست. همدلی به معنای تلاش برای درک احساسات و دیدگاه طرف مقابل است، حتی اگر با آن موافق نباشیم. وقتی به درستی گوش نمی‌دهیم، طرف مقابل احساس می‌کند که شنیده نمی‌شود و حرف‌هایش بی‌اهمیت هستند. این باعث می‌شود که او از به اشتراک گذاشتن افکار و احساسات خود منصرف شود. تمرین کنید که با تمام وجود به حرف‌های طرف مقابل گوش دهید و سعی کنید احساسات او را درک کنید. سوالات باز بپرسید تا او را تشویق کنید بیشتر صحبت کند. بازخورد دهید تا نشان دهید که به صحبت‌های او توجه می‌کنید.

3. عدم ابراز قدردانی و محبت

ابراز قدردانی و محبت، سوختی است که رابطه را زنده نگه می‌دارد. وقتی از زحمات و خوبی‌های طرف مقابل قدردانی نمی‌کنیم، او احساس می‌کند که نادیده گرفته شده و ارزشی ندارد. ابراز محبت، چه به صورت کلامی و چه به صورت عملی، به طرف مقابل نشان می‌دهد که دوستش داریم و به او اهمیت می‌دهیم. یک “متشکرم” ساده یا یک نوازش کوچک می‌تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند. سعی کنید به طور منظم از طرف مقابل قدردانی کنید و محبت خود را به او نشان دهید. راه‌هایی برای ابراز محبت پیدا کنید که برای طرف مقابل معنادار باشد.

4. حل نکردن تعارضات به شیوه سالم

تعارضات بخشی اجتناب‌ناپذیر از هر رابطه‌ای هستند. نحوه برخورد با تعارضات است که تعیین می‌کند آیا رابطه قوی‌تر می‌شود یا از بین می‌رود. اگر تعارضات را نادیده بگیریم یا به شیوه ناسالم با آنها برخورد کنیم، مانند فریاد زدن، توهین کردن یا ساکت شدن، رابطه آسیب می‌بیند. سعی کنید تعارضات را به طور مستقیم و محترمانه حل کنید. به دیدگاه طرف مقابل گوش دهید و سعی کنید او را درک کنید. به دنبال راه حل‌هایی باشید که برای هر دو طرف منصفانه باشد. در صورت نیاز، از یک مشاور کمک بگیرید.

5. انتظارات غیرواقعی

انتظارات غیرواقعی از رابطه یا طرف مقابل، می‌تواند منجر به ناامیدی و نارضایتی شود. هیچ رابطه‌ای کامل نیست و هیچ کس نمی‌تواند تمام نیازهای ما را برآورده کند. سعی کنید انتظارات خود را واقع‌بینانه تنظیم کنید. با طرف مقابل در مورد انتظارات خود صحبت کنید و ببینید آیا آنها واقع‌بینانه هستند یا خیر. انعطاف‌پذیر باشید و آماده باشید که در صورت نیاز انتظارات خود را تغییر دهید. به جای تمرکز بر روی نقص‌ها، بر روی نقاط قوت رابطه تمرکز کنید.

6. کمبود وقت با کیفیت

در دنیای پرمشغله امروز، اختصاص دادن وقت با کیفیت به رابطه، بسیار مهم است. وقت با کیفیت به معنای زمانی است که بدون حواس‌پرتی، به طور کامل به یکدیگر توجه می‌کنیم. این می‌تواند شامل صحبت کردن، انجام فعالیت‌های مشترک یا صرفاً در کنار هم بودن باشد. اگر وقت کافی را با هم نگذرانیم، رابطه سرد و بی‌روح می‌شود. سعی کنید به طور منظم زمانی را برای وقت با کیفیت با طرف مقابل اختصاص دهید. برنامه‌ریزی کنید و آن را در تقویم خود قرار دهید. هنگام گذراندن وقت با کیفیت، تلفن همراه خود را کنار بگذارید و به طور کامل به طرف مقابل توجه کنید.

7. عدم حمایت از اهداف و رویاهای یکدیگر

حمایت از اهداف و رویاهای یکدیگر، یکی از نشانه‌های یک رابطه سالم و قوی است. وقتی از تلاش‌های طرف مقابل حمایت می‌کنیم، به او نشان می‌دهیم که به او باور داریم و می‌خواهیم او موفق شود. این باعث می‌شود که او احساس کند که دوست داشته می‌شود و مورد حمایت قرار می‌گیرد. تشویق و حمایت از طرف مقابل، می‌تواند انگیزه او را برای رسیدن به اهدافش افزایش دهد. از طرف مقابل در مورد اهداف و رویاهایش بپرسید و به او کمک کنید تا به آنها برسد. در صورت نیاز، به او مشاوره و راهنمایی دهید. موفقیت‌های او را جشن بگیرید.

8. عدم استقلال فردی

در حالی که صمیمیت در یک رابطه مهم است، استقلال فردی نیز ضروری است. اگر بیش از حد به طرف مقابل وابسته باشیم، رابطه خفه کننده می‌شود. هر فردی نیاز دارد که فضای شخصی خود را داشته باشد و به علایق و سرگرمی‌های خود بپردازد. حفظ استقلال فردی، به هر دو طرف کمک می‌کند تا فردیت خود را حفظ کنند و از یکدیگر خسته نشوند. به طرف مقابل اجازه دهید که فضای شخصی خود را داشته باشد. تشویق کنید که به علایق و سرگرمی‌های خود بپردازد.

9. مشکلات ارتباطی

ارتباط موثر، کلید هر رابطه‌ای است. اگر نتوانیم به طور واضح و با صداقت با یکدیگر ارتباط برقرار کنیم، سوء تفاهم‌ها و درگیری‌ها افزایش می‌یابد. یاد بگیرید که چگونه به طور موثر با طرف مقابل ارتباط برقرار کنید. از زبان بدن و لحن صدای خود آگاه باشید. به طور فعال گوش دهید و سوال بپرسید. احساسات خود را به طور با صداقت بیان کنید. از سرزنش کردن و انتقاد کردن خودداری کنید.

10. عدم صداقت

صداقت، سنگ بنای هر رابطه‌ای است. اگر دروغ بگوییم یا اطلاعات مهم را پنهان کنیم، اعتماد طرف مقابل را از دست می‌دهیم. بدون اعتماد، صمیمیت غیرممکن است. همیشه با طرف مقابل صادق باشید، حتی اگر گفتن حقیقت دشوار باشد. اگر اشتباهی کردید، آن را بپذیرید و عذرخواهی کنید. اگر اعتماد از بین رفت، بازسازی آن بسیار دشوار است.

11. تفاوت در ارزش‌ها و اهداف زندگی

اگر ارزش‌ها و اهداف زندگی ما با طرف مقابل تفاوت زیادی داشته باشد، ایجاد یک رابطه صمیمی و پایدار دشوار است. ارزش‌ها، باورهای اساسی ما در مورد زندگی هستند. اهداف زندگی، چیزهایی هستند که می‌خواهیم در زندگی به دست آوریم. اگر ارزش‌ها و اهداف ما با طرف مقابل همسو نباشد، در مورد مسائل مهم زندگی دچار اختلاف نظر خواهیم شد. قبل از ورود به یک رابطه جدی، در مورد ارزش‌ها و اهداف زندگی خود با طرف مقابل صحبت کنید. ببینید آیا می‌توانید با وجود تفاوت‌ها، یکدیگر را درک کنید و حمایت کنید. اگر تفاوت‌ها بسیار زیاد باشند، شاید بهتر باشد که به دنبال شخص دیگری بگردید.

12. مشکلات مالی

مشکلات مالی می‌تواند فشار زیادی بر رابطه وارد کند. پول، منبع اصلی استرس و درگیری در بسیاری از روابط است. در مورد مسائل مالی خود با طرف مقابل صحبت کنید. یک بودجه مشترک تنظیم کنید و به آن پایبند باشید. از ولخرجی کردن و بدهکار شدن خودداری کنید. در صورت نیاز، از یک مشاور مالی کمک بگیرید.

13. دخالت خانواده و دوستان

دخالت خانواده و دوستان در رابطه، می‌تواند مشکلات زیادی ایجاد کند. هر رابطه، یک حریم خصوصی دارد که باید حفظ شود. به خانواده و دوستان خود اجازه ندهید که در مسائل شخصی شما دخالت کنند. در صورت لزوم، مرزهای مشخصی تعیین کنید. به حرف‌های دیگران گوش کنید، اما خودتان تصمیم بگیرید. رابطه خود را در اولویت قرار دهید.

14. عدم تعهد

تعهد، به معنای این است که به رابطه وفادار بمانیم و برای حفظ آن تلاش کنیم. اگر یکی از طرفین متعهد نباشد، رابطه دوام نخواهد آورد. تعهد، به معنای این است که در کنار طرف مقابل باشیم، در روزهای خوب و بد. به معنای این است که برای حل مشکلات تلاش کنیم و از تسلیم شدن خودداری کنیم. در مورد انتظارات خود از تعهد با یکدیگر صحبت کنید.

15. تجربه آسیب‌های گذشته

تجربه آسیب‌های گذشته می‌تواند بر توانایی ما در ایجاد روابط صمیمی و سالم تاثیر بگذارد. آسیب‌های گذشته می‌تواند باعث ایجاد ترس، بی‌اعتمادی و مشکلات ارتباطی شود. اگر تجربه آسیب‌های گذشته را دارید، به دنبال کمک حرفه‌ای باشید. با یک درمانگر صحبت کنید تا بتوانید با آسیب‌های خود کنار بیایید و الگوهای رفتاری ناسالم را تغییر دهید. به خودتان زمان دهید تا بهبود یابید. صبور باشید و به خودتان و طرف مقابلتان فرصت دهید.

16. مقایسه رابطه خود با دیگران

مقایسه رابطه خود با دیگران، یکی از مخرب‌ترین کارها برای یک رابطه است. هر رابطه‌ای منحصر به فرد است و چالش‌ها و نقاط قوت خود را دارد. شبکه‌های اجتماعی، تصویری غیرواقعی از روابط دیگران ارائه می‌دهند. به جای تمرکز بر روی روابط دیگران، بر روی رابطه خود تمرکز کنید. سعی کنید رابطه خود را بهبود بخشید و از آن لذت ببرید. بر نقاط قوت رابطه خود تاکید کنید و قدردان آن باشید.

17. عدم مراقبت از خود

مراقبت از خود، به معنای توجه به نیازهای جسمی، روانی و عاطفی خود است. اگر از خود مراقبت نکنیم، نمی‌توانیم یک شریک عاطفی خوب باشیم. زمانی را برای استراحت، ورزش و انجام فعالیت‌هایی که از آنها لذت می‌برید، اختصاص دهید. به سلامت روانی خود توجه کنید و در صورت نیاز، از یک متخصص کمک بگیرید. مراقبت از خود، یک سرمایه‌گذاری در رابطه شما است. با مراقبت از خود، انرژی و انگیزه بیشتری برای بهبود رابطه خواهید داشت.